İnsan ve Yaratılış

Herkesin sadece bir alana yöneldiği, bir alanın uzmanı olduğu günlerde yaşıyoruz. Bu anlayış maalesef dînî yaşantımızda da görülmektedir. Yani, davaya malıyla infakta bulunan Müslümanı meydanda yardım kolisi dağıtırken, ter dökerken göremiyoruz.

Sallallâhu Aleyhi Ve Sellem

Allah (c.c) dünyayı yaratmış, burayı çeşitli güzelliklerle süslemiş, bütün bir âlemi insanın hizmetine sunmuş ve insana bütün bu güzellikleri idrak edecek bir akıl ihsân etmiştir. Bununla da yetinmeyip insanlara doğru ile yanlışı, iyi ile kötüyü ayırt edebilmeleri için rehberlik edecek peygamberler göndermiş ve bu peygamberler insanlığın önünde iki yol olduğunu bildirmişlerdir.

Bütün dinlerde mabetler, inanılan varlığa karşı, toplu veya ferdî olarak dinî görevlerin yerine getirildiği, ibadetlerin icra edildiği, kişinin kendisini inandığı varlığa yakın hissettiği mekânlardır. Bu yerler, ilahî âlemle, dünyevî âlemin kesiştiği, Mâ’budu ile insanın bir nevî buluştuğu ve kişinin kendisini ilâhî huzurda hissettiği yerlerdir.

Yıl 632, Hicretin dokuzuncu senesi. On bin kişilik İslam Ordusu Mekke’yi fethetmiş, Resul-i Ekrem (S.A.V) Efendimiz Veda Hutbesini irad ediyordu. Hepimizin çok iyi bildiği şu cümle döküldü mübarek ağzından iki cihan güneşimizin: “Size iki şey bırakıyorum; bunlara sımsıkı sarıldığınız müddetçe asla yolunuzu şaşırmazsınız: Allah’ın Kitabı ve Resulü’nün sünneti.”

İman, bu hayatta sahip olunabilecek en büyük nimettir. O, bütün hayatı kuşatan, yön veren ve hayatı anlamlandıran en kıymetli nimettir. İman insana hayata hangi pencereden bakacağını, nerede durması gerektiğini, nasıl davranması ve davranmaması gerektiğini öğretir.

Hayatımızda gördüğümüz en büyük sıkıntılardan biri de kendimize gösterilmeyen değerdir. Bize değer gösterilmeyince, derdimiz dinlenmeyince kendimizi hep yalnız hissederiz. İnsanlar bu sebepten dolayı özellikle genç kardeşlerimiz genellikle bunalıma girerler ve çözüm olarak intihara kalkışırlar veyahut kendilerine zarar verecek eylemlerde bulunurlar. Bu sıkıntıların temelinde yalnızlık hissayatı vardır.

Bugün Yûnus Sûresi’ni okurken şu ayetler çok dikkatimi çekti:

هُوَ الَّذ۪ي يُسَيِّرُكُمْ فِي الْبَرِّ وَالْبَحْرِۜ حَتّٰٓى اِذَا كُنْتُمْ فِي الْفُلْكِۚ وَجَرَيْنَ بِهِمْ بِر۪يحٍ طَيِّبَةٍ وَفَرِحُوا بِهَا جَٓاءَتْهَا ر۪يحٌ عَاصِفٌ وَجَٓاءَهُمُ الْمَوْجُ مِنْ كُلِّ مَكَانٍ وَظَنُّٓوا اَنَّهُمْ اُح۪يطَ بِهِمْۙ دَعَوُا اللّٰهَ مُخْلِص۪ينَ لَهُ الدّ۪ينَۚ لَئِنْ اَنْجَيْتَنَا مِنْ هٰذِه۪ لَنَكُونَنَّ مِنَ الشَّاكِر۪ينَ

O, sizi karada ve denizde gezdirip dolaştırandır. Öyle ki gemilerle denize açıldığınız ve gemilerinizin içindekilerle birlikte uygun bir rüzgarla seyrettiği, yolcuların da bununla sevindikleri bir sırada ona şiddetli bir fırtına gelip çatar ve her taraftan dalgalar onlara hücum eder de çepeçevre kuşatıldıklarını (batıp boğulacaklarını) anlayınca dini Allah’a has kılarak “Andolsun, eğer bizi bundan kurtarırsan, mutlaka şükredenlerden olacağız” diye Allah’a yalvarırlar.

Müslümanız Elhamdülillah…

Hepimiz İmanın altı şartını ve İslam’ın beş şartını biliyoruz, dilimizle ikrar, kalbimizle tasdik ediyoruz…

Amenna ve Saddakna.

Asıl mesele şu: Müslümanlık sadece bu on bir maddeyi bilmek midir?

Rabbimiz Tekvîr Sûresi’nde, gelmesinde asla şüphe olmayan o günde yaşanacak bazı kıyamet sahnelerinden bahsediyor. Güneşin ışığının söneceğinden, yıldızların darmadağın olacağından, yeryüzünün çivileri olan dağların yerinden sökülüp yürütüleceğinden bahsediyor. Hemen ardından gelen şu ifade bizi biraz düşündürmelidir: 

Allah(c.c) her kavme bir peygamber göndermiş ve o her peygamberin yanında ona yardım eden, davaya omuz veren kişiler olmuştur. Âlemlere rahmet olarak gönderilen ve son peygamber olan Efendimiz Aleyhisselam’ın da yanında bu davaya omuz veren, O’nu yalnız bırakmayan, onun bir sözüne canını feda edecek yiğitleri vardı. Onun bir sözü ile kendi nefsinin isteğinden vazgeçerek O’nun isteğini yerine getiren yiğitlerdi onlar.   Devam

Şu sıralar hepimizi yoğun olarak ilgilendiren fakat elimizden hiçbir şeyin gelmediği ve hala çoğumuzun da ibret almadığı bir olayla karşı karşıyayız.

Küçücük bir mikrop…

Küçücük bir cisim…

Bizler bu Âleme Allah’ın (c.c) Hucurat suresinde buyurulduğu “Bütün Müminler Kardeştir”¹ ayet-i Celilesini hayatımıza tatbik etmek için gönderildik. Allah’ın Resulü bu ayeti, şu hadisi şerifi ile daha iyi anlatmaktadır;

Tarihte peygamberliği inkar edenler veya muhal görenler olmuştur. Bu görüşü benimseyenlerin en önemli gerekçesi, insan aklının nübüvvete ihtiyaç hissettirmeyecek derecede yeterli olmasıdır. Böyle düşünen insanlara göre bilginin yegane kaynağı akıldır. İnsan hayatında aklın idrak edemeyeceği durumlar vardır. Başta ibadetlerin şekli olmak üzere dünya ve ahiret ile ilgili saadet ve felaket gibi konularda akıl aciz kalmaktadır.